بیست تمپ

در میان آسمان شب 

میدرخشید گوی مهتابی

شمع و پروانه شدند تنها

در این خلوتگاه جاوید

زیستن تنها و عاشقانه

یار بودند با یکدگر

پروانه سوخت و مردعاشق

رسم عاشق بودن این است