بیست تمپ

گریه کردم      گریه کردم

    اما اشکامو ندیدی

    میون این همه عاشق      تو فقط از من بریدی

  به تو التماس کردم 

       التماسامو ندیدی

      وقتی محتاج تو بودم       تو به دادم نرسیدی

 اما من ترانه سازم  تا ابد غرق نیازم

   بهترین ترانه هامو  من به عشق تو می سازم

 تو نفهمیدی  که چشمام چشم به راه  کی نشستن

  تو نفهمیدی که دستات عهد دستامو شکستن

 تو یه نامه هات نوشتی

   عاشقی یه جور سرابه

     تو نوشتی تا بفهمم       عشق ما نقش بر آبه

شاید همین که :

   از لب دریا به ساحل هر کی یک خاطره دار

    آخه دست خیلی ها رو       توی دست هم میزاره

        دریا حرفی دارم     اما واسه گلایه دیره

        از خدا میخوام که هیچوقت عشقتو ازت نگیره

 اما نارفیقی کردی.....

   کردی عشقمو نشونه

     باشه اشکالی نداره     ما خدامون مهربونه.....

غمگینم...
همانند پرنده ای که به دانه های روی تله خیره شده ....
و به این فکر می کند که چگونه بمیرد...؟
گرسنه و آزاد...
یا سیر و اسیر.....

دل بده تا که وجودم

تو حضورت پر بگیره

تا که از

دوری چشمات

مردن من سر نگیره

دل و جون خسته من

گرم آغوش تو میشه

مثل دلتنگی بارون
که میشینه پشت شیشه

گل من الهه جونم

سرتو بذار رو شونم

بذار حس کنم که هستی

توی رگهام توی خونم

سرو سامون بده بازم

به غرور این ترانه

واسه لمس خوابت امشب

این ترانه شه بهانه

کسی رو اسم من تو

رو دیوار خط نکشیده

جای پرسه های ما رو

حتی سایمون ندیده

گاه می اندیشم

خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟

آن زمان که خبر مرگ مرا

از کسی میشنوی روی تورا

کاشکی میدیدم

شانه بالا زدنت را

-بی قید-

وتکان دادن دستت که

-مهم نیست زیاد-

وتکان دادن سر راکه

عجیب! عاقبت مرد؟

افسوس

کاشکی میدیم!

من به خود می گویم:

چه کسی باور کرد

جنگل جان مرا

آتش عشق تو خاکستر کرد؟

                                                 حمید مصدق

ببخشید دوستان که وبمو بروز نمی کنم اخه من امتحان دارم فردا اخریشو میدم بعد از اون خیالم راحت میشه راحت میتونم پایه کامپیوتر بشینم